Gezondheidsstatus en herstelpatronen één jaar na trauma bij ernstig gewonde patiënten

R.J.M. Havermans, L. de Munter, M.A.C. de Jongh, K.W.W. Lansink

Vrijdag 17 mei 2019

9:24 - 9:32u in Parkzaal

Categorieën: Trauma, Vrije voordracht (V)

Parallel sessie: V12 Trauma 2: polytrauma

Introductie

Risicofactoren voor een slechtere gezondheidsstatus na een ernstig trauma zijn vrijwel onbekend. De meeste studies zijn retrospectief of analyseren geen ernstig gewonden. Het doel van deze prospectieve studie is het bepalen van risicofactoren voor een lagere gezondheidsstatus en het analyseren van herstelpatronen een jaar na trauma voor ernstig gewonde patiënten.

Methode

Er werd een multicenter prospectief observationeel cohort onderzoek verricht. Volwassen trauma patiënten die werden opgenomen in de periode van augustus 2015 tot november 2016 werden geïncludeerd. Een week en een, drie, zes en twaalf maanden na ongeval werden de EuroQol5D-3L (EQ-5D en EQ-VAS) en Health Utilities Index (HUI2 en HUI3) afgenomen. Patiënt en trauma karakteristieken werden geanalyseerd als mogelijke risicofactoren met lineaire mixed modellen. Het herstelpatroon gedurende één jaar na ongeval werd geanalyseerd met interactie met tijd. Tenslotte werd de odds ratio voor problemen in de vijf dimensies van de EQ-5D en cognitie problemen berekend met een logistische mixed model.

Resultaten

In totaal werd 55% (N=239) van de ernstig gewonden geïncludeerd. De gezondheidsstatus voor ongeval, opnameduur, Injury Severity Score (ISS), ASA classificatie, werk status, eenpersoons huishouden en extremiteiten letsel zijn significante risicofactoren voor een lagere gezondheidsstatus. Een significante interactie met tijd werd gezien bij patiënten die werkzaam waren voor ongeval, deze patiënten lieten een stijgende trend zien ten opzichte van werkloze patiënten. Patiënten met een ASA II, ASA III of ASA IV classificatie lieten een significant dalende trend over tijd zien. Extremiteiten letsel is een significante risicofactor voor mobiliteitsproblemen en deze patiënten lieten een stijgende trend over tijd zien in gezondheidsstatus.

Conclusie

Een lagere gezondheidsstatus voor ongeval, langere opnameduur, hogere ISS, hogere ASA classificatie, werkloosheid, eenpersoons huishouden en extremiteiten letsel zijn de belangrijkste risicofactoren voor een lagere gezondheidsstatus één jaar na trauma bij patiënten met ernstig letsel.