E.A.P. van Leent, B. van Wageningen, Ö. Sir, J. Biert
Vrijdag 17 mei 2019
9:48 - 9:53u
in Parkzaal
Categorieën: Trauma, Vrije voordracht (V)
Parallel sessie: V12 Trauma 2: polytrauma
Introductie
Instabiele bekkenringfracturen zijn geassocieerd met bloedverlies en shock. Instabiliteit van het bekken wordt prehospitaal vastgesteld middels het manueel comprimeren van het bekken. Een instabiel bekken wordt verzorgd met een bekkenband. Echter, hoe betrouwbaar is de manuele bekkencompressie test (MCT) in de prehospitale fase?
Methode
Gedurende de periode mei 2015 tot december 2016 is er een prospectieve geblindeerde observationele studie gedaan in een level 1 traumacentrum. De geïncludeerde traumapatiënten zijn prehospitaal behandeld door een ervaren arts van het mobiel medisch team (MMT), waarbij nominaal gerangschikte vragenlijsten over de prehospitale fase zijn ingevuld voordat het radiologisch onderzoek was verricht. Met een positieve MCT wordt verstaan dat er sprake is van instabiliteit van het bekken bij palpatie, danwel dat de patiënt pijn aangeeft bij compressie.
Resultaten
In totaal zijn 56 patiënten geïncludeerd. Hiervan bleken 11 patiënten een bekkenfractuur te hebben. In totaal hebben 13 patiënten een stabiliserende bekkenband gekregen, waarvan slechts vijf patiënten uiteindelijk een bekkenringfractuur bleken te hebben. De MCT die in de prehospitale fase is uitgevoerd door een MMT-arts heeft een sensitiviteit van 0.45 (95% BI 0.16-0.75) en een specificiteit van 0.93 (95% BI 0.29-0.96). De positief voorspelende waarde is 0.63 (95% BI 0.29 – 0.96) en de negatiefvoorspellende waarde is 0.88 (95% BI 0.78 – 0.97).
Conclusie
Bekkenring instabiliteit kan in de prehospitale fase niet betrouwbaar worden gediagnosticeerd door de MCT ondanks de relatief hoge incidentie van 20% in onze groep. Het aanleggen van een bekkenband prehospitaal kan niet afhankelijk zijn van positieve MCT, maar dient laagdrempelig te geschieden bij elk hoogenergetisch letsel.