Middellange termijn uitkomsten van drug coated ballon angioplastiek in femoropopliteale laesies in de dagelijkse praktijk

---

M.J. Nugteren, A.W.A. Serné, B.A.N. Verhoeven, O.H.J. Koning, R.F.F. van den Haak, V.P.W. Scholtes, J.W. Hinnen

Vrijdag 17 mei 2019

9:08 - 9:16u in Diezezaal

Categorieën: Vaten, Vrije voordracht (V)

Parallel sessie: V11 Vaten 2: overig

---

Introductie

Eerdere studies naar drug coated ballon (DCB) angioplastiek hanteerden vaak vele exclusiecriteria en waren geen goede representatie van de dagelijkse praktijk. Het doel van onze studie was om de middellange termijn uitkomsten te evalueren van DCB angioplastiek in de dagelijkse praktijk en risicofactoren te identificeren voor het ontstaan van restenose.

Methode

Alle patiënten behandeld met DCB angioplastiek tussen januari 2015 en september 2016 werden geïncludeerd. Er werden geen exclusiecriteria gehanteerd. De primaire uitkomstmaat was de primaire patency. Secundaire uitkomstmaten waren primair geassisteerde patency, secundaire patency, klinisch gedreven revascularisatie (CD-TLR) en 'major adverse events', allen berekend met de Kaplan-Meier analyse. Univariabele en multivariabele cox regressie analyses werden verricht om risicofactoren voor restenose te identificeren.

Resultaten

In totaal werden er 109 patiënten (113 benen) geïncludeerd (45.1% man, gemiddelde leeftijd 72.2 ± 10.2, kritieke ischemie in 52.2%). Gemiddelde follow-up was 24 maanden. De primaire patency was 87.3%, 78.6% en 60.6% na 1, 2 en 3 jaar, respectievelijk. De primair geassisteerde en secundaire patency waren 95.2% en 99.1%; 89.2% en 96.6%; en 79.2% en 90.6% na 1, 2 en 3 jaar, respectievelijk. De CD-TLR was 6.9%, 14.3% en 20.6%, respectievelijk. Mortaliteit en het percentage amputaties waren 18.3% en 5.3% na 3 jaar. Multivariabele analyse liet zien dat alleen TASC D laesies geassocieerd waren met restenose (p = .008).

Conclusie

DCB angioplastiek is een effectieve en veilige behandeloptie voor femoropopliteale laesies in de dagelijkse praktijk met uitstekende 1- en 2-jaars resultaten. Na 3 jaar waren de resultaten minder gunstig, mogelijk a.g.v. een 'late catch-up fenomeen'. Alleen TASC-D laesies waren geassocieerd met restenose.

---